رطوبت و نقش آن در تخمیر
فرآیند تخمیر برای تبدیل علوفه به سیلو، طبق استانداردهای امروزی، بخش شگفت انگیزی از مزرعه داری است. فناوری و رقابت همچنان در پیشرفت این صنعت نقش بسزایی دارند و حتی باعث می شوند تا با منابع کمتری از عهده تغذیه دنیای در حال رشد بر آمده و این موضوع را بهتر و بهره‌ورتر کنیم. پیشرفت با معیارها در طول زمان اندازه‌گیری می‌شود با اینحال، کیفیت سیلو به سختی قابل اندازه‌گیری است. محصول نهایی دارای متغیرها و کیفیت های زیادی برای اندازه گیری است. در نتیجه منطقی است که ارزیابی سیلو از دقت کمتری برخوردار باشد.
آب، منبع همه حیات، تأثیر زیادی بر تخمیر و در نتیجه بر کیفیت خوراک دارد. تخمیر، تنها یکی از مراحل در مسیر سیلاژسازی، می تواند نتایج متعددی داشته باشد. آب – یا به طور دقیق تر، رطوبت مناسب کل گیاه – تاثیرگذار اصلی است که می توانید انتظار سیلاژ با کیفیت بالا را برای کل سال داشته باشید. عوامل دیگری مانند انتخاب هیبرید، طول قطعه و اندازه ساختمان سیلو نیز به کیفیت سیلاژ کمک می کنند، اما رطوبت مناسب گیاه، جایگزینی ندارد.
چه اتفاقی می افتد زمانی که رطوبت گیاه در هنگام سیلو کردن زیاد باشد؟
تلفات زیاد ماده خشک (DM): تلفات ماده خشک ممکن است به شکل شیرابه اتفاق بیفتد. این پساب بسیار غلیظ از انتهای سیلو، مواد مغذی علوفه است که به همراه آب اضافی خارج می شود که در نتیجه کربوهیدرات ها و پروتئین بسیار قابل هضم را از سیلو خارج می کند. این مایع مغذی بسیار غلیظ، برای آب های زیر زمینی بسیار خطرناک است و می تواند با مقدار بسیار کمی نیز ده ها هزار گالن آب را آلوده کند. این موضوع باعث می‌شود که تا حد امکان جذب پساب سیلو را نزدیک ساختمان سیلو در اولویت قرار دهیم.
افزایش ظرفیت بافری: سیلو با pH پایین پایدار می شود که از طریق تولید اسید حاصل می شود. کاهش pH سیلاژ، مستلزم تولید اسید اضافی برای غلبه بر آب فراوان باقی مانده در سیلاژ است. یونجه در حال حاضر ظرفیت بافری بالایی دارد و با رطوبت بالای 65 درصد، اسید زیادی برای کاهش pH لازم است.
اسید بوتیریک: تخمیر کلستریدیایی و اسید بوتیریک اغلب در سیلوهای مرطوب زمانی اتفاق می‌افتد که اسیدهای قوی‌تر مانند اسید لاکتیک نمی‌توانند pH را به اندازه کافی سریع کاهش دهند و اسید بوتیریک و استیک به وفور توسط باکتری‌های کلستریدیا تولید می‌شوند. نه تنها خوراک به میزان قابل توجهی تخریب می شود، بلکه اسید بوتیریک مصرف خوراک را نیز کاهش می دهد. نشانه تخمیر کلستریدیایی، اگر بوسیله بوی قوی تشخیص داده نشود با استفاده از آزمایش علوفه ای که اسید بوتیریک بالای 0.5 درصد ماده خشک را مشخص می کند، قابلیت تشخیص دارد.
نمونه ای از تخمیر بوتیریکی در سیلوی یونجه:
در این مثال، با میزان اسید لاکتیک بیشتر از میزان اسید استیک، pH بالا باقی می ماند. به طور معمول، در تخمیر بوتیریکی، نسبت لاکتیک به اسید استیک معکوس می شود و درصد بیشتری از اسید استیک وجود دارد.
وقتی رطوبت گیاه در زمان برداشت بسیار کم باشد چه اتفاقی می افتد؟
کاهش تراکم: سیلاژ خشک تر از حد معمول مانند یک اسفنج عمل می کند. وقتی سعی می کنید آن را بسته بندی کنید، به عقب برمی گردد. با رطوبت کمتر از ایده آل، وزن بیشتری برای دستیابی به چگالی یکسان مورد نیاز است، اگرچه حتی با اضافه کردن وزن اضافی، چگالی به ندرت به سطوح هدف می رسد. ذخیره سازی با چگالی کم به معنای اکسیژن بیشتر و پایداری کمتر در زمان مصرف سیلاژ است.
افزایش سطح اکسیژن: بر خلاف سیلاژ با رطوب زیاد که در آن تولید اسید با حجم زیادی از آب رقابت می کند، سیلوی خشک با یک دوره طولانی حضور اکسیژن مبارزه می کند که طی آن مخمرها و کپک ها می توانند به سرعت رشد کنند. این موضوع تا حد زیادی به دلیل کاهش تراکم است که در آن حجم های بزرگتری از اکسیژن به دام افتاده است. فاز اول تخمیر (حذف اکسیژن) با مصرف اکسیژن طولانی خواهد شد. در این مدت، گرمای بیشتری تولید می شود و مواد مغذی با ارزش برای رشد باکتری های مفید و مضر از جمله مخمرها و کپک ها استفاده می شود. در زمان تغذیه سیلاژ، این مخمرها و کپک‌ها دوباره شروع به رشد می‌کنند و در نتیجه مخلوط سیلو و TMR را گرم می‌کنند و در نتیجه مصرف خوراک کمتری دارند.
در زیر یک مقایسه اساسی از دو نمونه سیلو ذرت آزمایشگاهی، که در آن یکی مرطوب (بیش از %68 رطوبت) و دیگری خشک (زیر 62% رطوبت) است. سیلاژ ذرت خشک تولید اسید بسیار کمی دارد، با 3.67 درصد کل اسیدهای سیلو، در مقایسه با 9.15 درصد در سیلاژ ذرت مرطوب. در نتیجه، pH در سیلاژ خشک‌تر بالاتر است.
| 70.76% | Moisture | ||
| 29.24% | Dry Matter | ||
| 3.36 | pH | ||
| 0.47-5.61 | 6.82 | DM% | Lactic Acid |
| 0.41-2.33 | 2.03 | DM% | Acetic Acid |
| 0.18-0.49 | 0.30 | DM% | Propionic Acid |
| 9.15 | DM% | Silage Acid |
| 55.89% | Moisture | ||
| 44.11% | Dry Matter | ||
| 4.06 | pH | ||
| 0.47-5.61 | 1.98 | DM% | Lactic Acid |
| 0.41-2.33 | 1.45 | DM% | Acetic Acid |
| 0.18-0.49 | 0.24 | DM% | Propionic Acid |
| 3.67 | DM% | Silage Acid |
رطوبت مناسب گیاه در زمان برداشت در نهایت کیفیت تخمیر را تعیین می کند و قرار گرفتن در دو طرف هدف رطوبت می تواند تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت سیلاژ داشته باشد. بسیاری بر این باورند که با رطوبت مناسب و تخمیر کارآمد، قابلیت هضم افزایش می یابد. هضم نشاسته و سرعت تجزیه نشاسته، به خوبی مستند شده است که در طول زمان در هنگام ذخیره سازی بهبود می یابد. این به راحتی با آزمایش خوراک اندازه گیری می شود.
با این حال، کل فیبر شوینده خنثی (NDF) – اندازه گیری فیبر کل در علوفه – و سرعت هضم ارتباط چندانی با تخمیر ندارند. تخمیر خوب مانع از هضم نمی شود، اما در بهبود آن نیز موثر نیست. سطح فیبر گیاه و نحوه استفاده از آن در حیوان در مزرعه تعیین می شود و تقریباً به طور کامل به آب و هوا بستگی دارد، اما همچنین به انتخاب هیبرید و سن علوفه در هنگام برداشت نیز بستگی دارد. NDF در سال های گرم و خشک تمایل به افزایش دارد، در حالی که سرعت هضم افزایش می یابد. شرایط مرطوب و سرد باعث کاهش سطح NDF می شود اما علوفه را کمتر قابل هضم می کند. برخی از تیمارهای سیلاژ برای بهبود قابلیت هضم تبلیغ می شوند، اما نتایج به احتمال زیاد کیفیت سیلاژ را تا حدی تغییر نمی دهد که به راحتی اندازه گیری شود.
به طور خلاصه، رطوبت کل گیاه تأثیر زیادی بر تخمیر و کیفیت سیلاژ دارد و همیشه باید آزمایش رطوبت قبل از برداشت را در اولویت قرار دهید.
